ایجاد شهر الکترونیک صرفاً درحد گفتار مطرح شده است. نیازی به یاد آوری نیست که «ایجاد شهر الکترونیک با توجه به این که براى انجام هرکار، ساعت ها وقت مردم تلف مى شود، موضوع قابل طرحى است، اما طرح مربوطه باید به شکل کلان و با اختصاص اعتبارات تعریف شود و اجراى این طرح قطعاً در بسیارى از مسائل اجتماعى تأثیرگذار خواهدبود و آسایش جامعه را به دنبال دارد و با راحت تر شدن زندگى مردم بحث عدالت بهتر و قابل اجراست چرا که امکانات به طور مساوى دراختیار همه قرارخواهدگرفت. ایجاد شهر الکترونیک دد کشور صرفاً در حد گفتار مطرح شده است، اما آنچه تاکنون در وزارت ارتباطات دراین رابطه مطرح شده، بحث ایجاد دولت الکترونیک، بهداشت، تجارت و آموزش الکترونیک در مقیاس کلى و ملى است اما همه این موارد مى توانند بخش مهمى از شهر الکترونیک باشد که می بایست ابتدا در طرح های کوچکتر پیاده سازى شود.» • کدام شهر با کدام الکترونیک آنچه مسلم است، هنوز ملزومات ایجاد شهر الکترونیک در عمل مهیا و فراهم نشده و على رغم آنکه ساخت و احداث این فضا مجازى موجب سرعت بخشیدن به تمام کارهایى مى شود که سیستم بیمار بوروکراسى دولتى در انجام آنها ناتوان است، اما نیاز به این امر میان مسؤولان و دولتمردان در تمام کشور های پیشرفته به صورت یک امر ضرورى، متصور و متجلى شده است. حال آنکه خود آنها نیز مى دانند که در شرایط کنونى روزانه بسیارى از اوقات مردم با ایستادن در صف ها تلف شده و بسیارى از هزینه هاى شهرى درجهت کنترل ترافیک، عبور و مرور و یا انجام مراحل ادارى تلف مى شود. پس ایجاد شهر الکترونیک به عنوان راه حلى اساسى براى بهبود این وضع در سطح کشورهاى دنیا مطرح است و عملاً بسیارى از دولتها و کشورها به آن مبادرت مى ورزند تا هر چه سریعتر از دام این گرفتاری های شهری خلاصی یابند. شهر الکترونیک دسترسى الکترونیکى شهروندان به شهردارى، ادارات دولتى، بنگاههاى اقتصادى و کلیه خدمات فرهنگى و بهداشتى شهرى به صورت شبانه روزى را قابل اطمینان و امن مى کند. این شهر از بستر پیشرفته اطلاعات مخابراتى برخوردار است، به صورتى که مى توان ازطریق کامپیوتر با خانه ها، مدارس، ادارات و غیره ارتباط برقرارکرد. این درحالى است که جامعههای جهان سومی هنوز توانایى برقرارى بسیارى از زیرساخت هاى لازم براى احداث چنین شهرمجازى را ندارد و از آن جمله مى توان به نبود امنیت لازم و فرهنگ مناسب آن اشاره کرد. نکته دیگر بحث آموزش است که کمابیش از سوى برخى از دانشگاهها آغاز شده و اما همچنان در ابتداى راه است. ضمن آنکه باید قوانین و مقررات مربوط به این شهر را تدوین و تصویب کرد که چنین اتفاقى لااقل در چندسال آینده بعید به نظرمى رسد. اما این رویا هر چند دور از دسترس به نظر می آید اما شهری که در آن دیگر نیازی به خروج از منزل نیست مگر برای تفریح هر شهروندی را وسوسه میکند تا کمی در این مورد عمیق تر بیندیشد.