در جست وجوی شهر الکترونیک

مهمترین مزایای ایجاد شهر مجازی صرفه جویی در هزینه های اقتصادی و رفاه بیشتر شهروندان است که با ایجاد ارتباط میان مصرف کننده و تولیدکننده به رشد اقتصادی کمک می کند. در این باره مهندس «رضا صیامی نمین» مسؤول شبکه محلی دانشگاه شهید بهشتی می گوید: «نداشتن سرویس اینترنت با معنا و مفهوم اصلی، عامل اساسی در به تأخیر افتادن سرویس های الکترونیک است و متأسفانه در ایران به اینترنت به عنوان سرویس پیشرفته نگاه نمی شود و در اجرای زندگی مردم رسوخ پیدا نکرده است در حالی که لزوم ایجاد شهرک های مجازی در کلان شهر تهران به دلیل ساختار غیر استاندارد آن ضروری به نظر می رسد، و از آنجایی که هنوز دولت الکترونیک محقق نشده است و همه کارها مستلزم داشتن رفت و آمد و ثبت روی کاغذ است، وجود اینگونه شهرهای الکترونیکی رفت و آمدها را کاهش داده و هزینه ها را می کاهد.» با این همه از منظر بسیاری از کارشناسان برای محقق شدن یک شهر الکترونیکی در ایران مسائل و مشکلات فراوانی وجود دارد.

چنانکه مهندس «صیامی» می گوید: «نسبت کیفیت و قیمت خدمات اینترنتی و کامپیوتری در ایران نسبت خوبی نیست. گرانی سرویس ها با هزینه های زیادی که صرف می کنند، سرویس های مطلوبی نیست و سرویس بی کیفیتی عموماً ارائه می دهند که نشان دهنده پایین بودن اینترنت از لحاظ فنی است.»
مسؤول شبکه محلی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است «وجود سرویس های الکترونیکی مستلزم نوعی هماهنگی بین حداقل امکانات اساسی مثل شهرداری، آتش نشانی و نیروی پلیس است تا سرویس هماهنگی را به شهروندان ارائه دهند و مدیریت مطمئن موردنیاز را دراختیار مردم قراردهند.» از طرفی، بسیاری از کارشناسان امور اینترنت و فضاهای مجازی معتقدند برای تشکیل یک شهر الکترونیکی به «بک بون» مخابراتی برای ارائه اینترنت پرسرعت نیاز است و وجود سرویس های ADSL و اینترنت دائمی بدون قطعی از ضروریات ایجاد شهرک های الکترونیکی است و باید دراین شهر مراکز مخابراتی ارتقا یابد نه ظرفیت تعداد مشترکان، چرا که با نبود زیرساخت های شبکه نمی توان به شاخ و برگ شهر مجازی رسید و باید سیستم حمایت کننده ای برای برآوردن توقعات کاربران از اینترنت وجودداشته باشد. در این باره مهندس صیامی می گوید: «وجود مدیریت های متفاوت در اجزای مختلف شهر الکترونیکی عاملی برنیاز به سازمان و سیستم هماهنگ کننده است و عدم هماهنگی یک سرویس با سرویس دیگر باعث اخلال درعملکرد کل سیستم می شود و سرویس جامع با ارزیابی مداوم سیستم اجزا را هماهنگ می کند و زیر سیستم ها نیز با سلیقه خود، سیستم را ارائه می دهند.»
او می افزاید: «درحال حاضر زیرساخت های لازم برای ایجاد یک شهر الکترونیکی نه تنها درتهران بلکه در کل ایران مهیا نیست. به عنوان مثال دارا بودن کدملی برای تمام شهروندان نیازی است که با مهیانشدن آن اجراشدن شهر الکترونیک با مشکل مواجه خواهد شد.» به همین خاطر سازمان دهی در سایر سازمان های کشورازجمله گام های ابتدایی در اقدام به راه اندازی شهر مجازی است.