نگاه تک بعدی مدیران شهری.معضل مدیریت متمرکز شهری

تردیدی نیست که امروز و در اوایل قرن 21 دیگر نگاه مردم و مدیران شهری در دنیا به شهر ،صرف یک نگاه کالبدی و فیزیکی نیست.امروز شهر به مثابه یک  عنصر فضایی چند بعدی که شامل ابعاد اجتماعی،کالبدی،اقتصادی،فرهنگی و...است، توجه قشر بی شماری از تحصیل کردگان را به سمت خود معطوف کرده است ،از شهرسازی و معماری گرفته تا اقتصاد،جامعه شناسی،روانشناسی ،علوم سیاسی و در واقع در بیانی بهتر نگاه به شهر نیاز به داشتن دیدی انطاف پذیر و پویا و جامع نگر خواهد داشت.مدیریت شهری امروزه به عنوان مهمترین عنصر حاکمیت مردم بر مردم و حکومت از پایین به بالا مطرح است.این ویژگی در عین پر طرفدار نشان دادن این سمت ،در واقع مسئولیت عهده دار آن را دو چندان می نماید.این نوع حاکمیت متضمن در نظر داشتن حقوق متقابل مردم بر مدیران شهری و بالعکس است و اصل تضمین کننده موفقیت آمیز بودن آن شهرسازی مشارکتی ، و در نظر داشتن مردم یک شهر با تمام خصوصیات فرهنگی ،مذهبی،اجتماعی،اقتصادی و در استان ما قومی ،در تصمیم گیری های مربوط به شهر است .عدم نگاه به این خصوصیات در یک شهر نگاه تک بعدی را به شهر القاء می کند  نگاهی که در آن وظایف شهرداری و سازمانهای تابعه فقط به ساخت و ساز و عمران شهری ،در بهترین حالت، معطوف می شود.در این نمونه شهرها جایگاهی برای حقوق شهروندی ،منظر شهری مناسب،امکانات فرهنگی و تسهیلات رفاهی ،آموزش شهروندان،تاریخ شهر و چشم انداز سازی برای ارتقاء و خلاقیت شهر وجود نخواهد داشت.گرگان با تمام کوچکیش به عنوان مرکز استان گلستان و محل سکونت شهروندان مختلف فارس،ترکمن،محلی و سیستانی و مهاجرین فراوان با گذشته و آداب و سنن خاص خود است.شهری که قرار است نیاز این شهروندان با تاریخ درخشان گذشته ،فرهنگ و اعتقادات بومیشان را پاسخگو باشد در کل فضاهای شهری خود از نیمه خصوصی ترین فضاهای محلات آن تا مرکز شهری رو به اضمحلالش هیچ نشانی از ساکنین آن و خصوصیاتشان ندارد.شهری که پر از ازدهام اتومبیل ،سیمای آشفته شهری،تضاد ساختمانی و زندگی کوتاه چند ساعته در عصر گاه های خود می باشد .این شهر نیاز به برنامه ریزی فرهنگی ،و تهیه طرح های موضعی و موضوعی  برای رفع مشکلات خود در کوهتاترین زمان ممکن را داراست.اما نگاه تک بعدی به آن و عدم وجود طرح چشم انداز ،مفید ، علمی ، بروز و متناسب با شرایط اقلیمی ،فرهنگی و اسلامی آن ،باعث می شود تا درخنان چندین ساله خیابان ملت برای تعریض خیابان و عبور چند خودروی بیشتر و کاهش ترافیک عبوری آن قطع شود و یا قسمتهای مختلف بافت قدیمی آن به بهانه های نوسازی بافت تخریب شده و به مجتمع های تجاری و مسکونی ،خالی از تجار و کسبه و مردم شهر تبدیل می شود .این در حالی است که اگر نیازهای مردم شهر و ،ویژگی های گرگان  حتی به صورت اجمالی نیز دیده می شد الان مرکز شهر انسان مقیاس و پیاده مدار ،جای خود را به نرده های تفکیک فضایی و حجم زیاد خودروهای عبوری از آن نمی داد .

نگاه کالبدی با ویژگی های عمرانی و تک محوری اش ،خلاقیت و سرزندگی را از شهر گرفته است و باعث شده که نه تنها هیچ نماد و نشانه ای از مردم استان و گرگان در شهرسازی آن دیده نمی شود ،بلکه به تقلید از شهرسازی یک قرن پیش در حالی که همه متخصصان این رشته معتقدند ،تقاطع های هم سطح یکی از معضلات وارداتی شهرهای ایرانی است باز در گرگان چهارراه جدیدی در کاشانی رخ می نمایاند ،شاید به بهانه ی عبور دانش آموزان .مشکلات فراوان شهر که در این اندک سطور قابل ذکر نیستند اما شاید با چند راهکار ساده زیر قابل کنترل،پیشگیری و تا حدودی حل شدنی نماید.

راهکارهایی از جمله 1.استفاده از متخصصان و نمایندگان اقشار مختلف شهر در کمیته تصمیم گیری مسائل شهری

2.مطالعات تخصصی محور با در نظر داشتن زمینه های فرهنگی و قومی استان در شهر توسط سازمان نوسازی شهری

3.ارتقاء کیفیت و کارکرد کمیته فرهنگ شهروندی در کار

4.تهیه طرح مرکز شهری سرزنده و خلاق برای بازار

5.تهیه طرح چشم انداز 20 ساله با نگاه به گرگان مرکز

گردشگری و اقتصادی شمال شرق کشور

6.تهیه طرح موضوعی برای ارتقائ کیفیت فضایی،پارکها،میادین،پارکینگها، چهاراه ها،زیرساختها،بیلبوردهای تبلیغاتی،امکان فرهنگی و...