عدم وجود سیستم بهینه حمل و نقل شهری اثرات مهمی بر روی وضعیت اقتصادی و
زیست محیطی شهرها میگذارد که از جملهی آن میتوان به مواردی مانند افزایش
آلودگی زیستمحیطی ناشی از انتشار گازهای حاصل از احتراق اتومبیلها،
افزایش آلودگی صوتی ناشی از نقصان وسایل و ضرورتهای حرکت در معابر،
ازدحام، شلوغی وکندی حرکت در مسیرها، اتلاف وقت و کاهش عمرمفیدِ کاری
شهروندان، افزایش بدون توجیه مصرف سوخت و تضییع این کالای استراتژیک،
مشکلات روحی و روانی ناشی از قرارگرفتن در محیطهای نابسامان ترافیکی،
افزایش هزینه سفر اشاره نمود. نتیجة مواردی که ذکر شد، در مجموع، افزایش
هزینههای ملموس و غیرملموس زندگی در کلانشهرهاست. بهگونهای که اگرتنها
زمان طیشدهی یک شهروند در جابهجاییهای سادة شهری در نظر گرفته شود،
قریب 10 درصد ساعات شبانه روز و بین 20 تا 30 درصد ساعات مفید بیداری وی در
معابر و مسیرهای شهر طی میشود؛ که اگر هیچیک از معضلات فوق هم وجود
نمیداشت، اتلاف وقت وکاهش عمر مفید مردم، برای اصلاح و بهینهسازی سیستم
حمل و نقل، دلیلی قانعکنندهای خواهد بود. بنابراین باید با تقویت و
بازسازی بخش حمل و نقل شهری با کمک روشهای نوین و هوشمند حمل و نقل موجب
دگرگونی سریع و شگرف در رشد و توسعه اقتصادی شهرها شد.