شهر هوشمند دقیقا چیست؟

بسیاری از مردم تعریف درستی از شهرهای هوشمند ندارند. آنچه در ذیل آمده تعریف شهرهای هوشمند و همچنین اجزاء مهم آن است.

بسیاری از مردم تعریف درستی از شهرهای هوشمند ندارند. آنچه در ذیل آمده تعریف شهرهای هوشمند و همچنین اجزاء مهم آن است. برخی از مردم گمان می‌برند شهر هوشمند شهر‌ست که می‌توان از فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات بهره بیشتری برد، اما شهرهوشمند علاوه بر این ، کیفیت زندگی بهتری برای شهروندانش ایجاد کرده و اقتصاد را نیز پویاتر کرده است.

شکل زیر شاخص‌های مهم شهر هوشمند را در بر دارد:  

شاخص ها

ارتباط محلی و جهانی تولید و کارآوری نوآوری و کارآفرینی اقتصاد هوشمند

جامعه‌ای دربرگیرنده خلاقیت آموزش شهروندی شهروندان هوشمند

دسترسی دوجانبه اولویت دهی به وسایل نقلیه پاک و یا بدون موتور فناوری اطلاعات نهادینه شده حمل و نقل هوشمند

سلامتی امنیت شادی و سرزنده‌گی زندگی هوشمند

وضع قوانین عرضه و تقاضا داده های باز و شفافیت کاری دولت الکترونیک مدیریت هوشمند

طراحی شهری سبز انرژی سبز ساختمان‌های سبز محیط زیست هوشمند

این جدول براساس تحقیقات بخش فناوری اطلاعات دانشگاه وین، زیمنس و بوئنوس آیرس تهیه شده است. آنچه در ذیل آمده نشان می‌دهد که چگونه شهرها می توانند از جدول بالا برای توسعه خود استفاده کنند و در نهایت به شهری هوشمند بدل شوند:

مرحله اول: شهروندان را به مشارکت پیوسته ترغیب کنید

شهر ونکوور در حوزه شهرهای سبز بسیار فعال است. مقامات این شهر از مشارکت سه هزار شهروند به منظور ترسیم چشم انداز این شهر تا سال 2020 استفاده نمودند. این شهر از توان رسانه های اجتماعی و فناوری‌های دیجیتال به منظور ایجاد مشارکت مردمی استفاده بهینه برد. نتیجه این مشارکت "طرح عملیاتی شهرهای سبز2020" بود. شهر ونکوور سعی دارد حداقل در یکی از مولفه‌های ذکر شده بالا (محیط زیست هوشمند) الگوی جهانی شود. شهرهای هوشمند از فناوری به منظور پلی برای ارتباط بیشتر با شهروندان استفاده می‌کنند بعنوان مثال از ابزارهای تلفن همراه و یا از اپلیکیشن‌ها بهره می‌برند.

مرحله دوم: اهداف را مشخص کنید و شاخص‌ها را تعیین نمایید

قبل از ایجاد اهداف کمّی به منظور خلق شهر هوشمند، باید مشخص شود که دقیقا وضعیت فعلی‌مان کجاست. به عنوان مثال،حمل و نقل هوشمند را در نظر بگیرید. هر یک از شهرها نیازها و چالشهای خاص خود را در حوزه حمل‌و‌نقل عمومی دارند. این عوامل می‌توانند وضعیت جغرافیایی، جمعیتی و زیرساخت‌ها باشد. اگرچه شهرها می‌توانند از یکدیگر یاد بگیرند اما به علت گوناگونی در طراحی شهری، هر یک از شهرها باید بتوانند معیار خاص خود را مدیریت کنند تا براساس نیازها و فرصت‌هایشان اقدام نمایند. به عنوان نمونه، شهر کپنهاک طرح استفاده از دوچرخه را در سال 1981 اجرا کرد و تا سال 2002 توانست مدل طراحی شهری خود را به گونه‌ای بسازد که شایسته استفاده از دوچرخه بشود.

قبل از ایجاد هر هدفی، شهرها باید زیربناها را مورد مطالعه قرار دهند. به عنوان مثال، شهر کپنهاک برای چندین سال طرح دوچرخه سواری و دیگر مدل‌های آماری را مورد بررسی قرار داد. در حال حاضر این شهر شاخص هدف خود را تعیین کرده است که تا سال جاری بتواند حداقل 50 درصد از سفرهای داخل شهری را با دوچرخه رقم بزند. همچنین این شهر توانسته با همکاری دانشگاه ام‌آی‌تی چرخ دوچرخه‌ای را طراحی کند که به صورت آنی مقدار آلودگی هوا، تراکم ترافیک و شراط جاده‌ای را گزارش دهد. این یک نمونه از تلفیق فناوری با حمل‌و‌نقل چاده‌ای بود.

مرحله سوم: اقدام نمایید

هنگامی که شهرها توانستند اهداف کمّی خود را مشخص کرده و شاخص‌های پیشرفت خود را تعیین نمایند، لازم است که شروع به تنظیم اهداف دراز مدت نمایند. به عنوان مثال شهرهای هوشمند باید در طرح مقابله با ترافیک، از خودروهای الکترونیکی استفاده کنند. اما این خودروها احتیاج به جایگاه‌های ویژه سوخت‌رسانی دارند که نیاز است در مکان‌های مختلف شهر نصب شوند. پس باید نصب این جایگاه‌ها ابتدا به صورت پایلوت (آزمایشی) در شهر انجام شود. ضمن این که نصب این جایگاه‌ها سبب تشویق مردم برای خریدن این خودروها نیز می‌شود.

شهر تورنتو نصب این‌گونه جایگاه‌ها رو شروع کرده است. مقامات این شهر هزینه کمی در این خصوص اختصاص داده‌اند و خود را برای ایجاد یک تحول در شهرشان آماده نموده‌اند. همه مولفه های شهرهای هوشمند را نمی‌توان به دیگر شهرها انتقال داد اما می‌توان به جدول بالا نگاهی انداخت و هر آنچه که در شهرمان قابل انجام است را آماده کرد تا بتوان مکانی شایسته برای زندگی شهروندان ایجاد شود.

مترجم: محسن راعی (پایگاه خبری مدیریت شهری کرج)