اصطلاح "شهر هوشمند"
هنوز به طور بسیار گستردهای در ادبیات مدیریت و برنامهریزی شهری استفاده نشده و
هنوز هم شناسایی جنبههای مختلف آن به عنوان یک اصل برای بررسی جزئیات بیشتر، در
حال مطالعه و پژوهش است . ولی از طرف اندیشمندان این حوزه، تعاریفی ازشهر هوشمند
بیان شده که در ادامه ارائه می گردد:
- شهر هوشمند
"مکانی ممتاز برای توسعه پایدار اقتصادی، صنعتی و ... بوده که در آن به
مسائلی مانند ترافیک، مصرف انرژی، آلودگی، تخریب سرزمین، بروز رسانی و بهینهسازی
زیرساختهای شهری، بهبود کیفیت زندگی و ... از طریق یک رویکرد نوآورانه و
سیستماتیک، بر اساس ارتباط و تبادل اطلاعات با هدف بهینهسازی فرآیندهای
مدیریت شهری پرداخته می شود .
- " شهری هوشمند" است که سرمایهگذاری در سرمایههای
انسانی و اجتماعی و زیرساختهای ارتباطی از جمله حمل و نقل و همچنین زیر ساخت
های مدرن مانند ICT که باعث رشد پایدار اقتصادی و کیفیت بالای زندگی می شود،
با مدیریت صحیح منابع طبیعی، از طریق مدیریت مشارکتی مردم در آن انجام پذیرد.
- بر اساس ادبیات
مدیریت شهری، "شهری هوشمند" است که قادر به پیوند سرمایه فیزیکی با
سرمایه اجتماعی به منظور توسعه خدمات بهتر و زیرساخت لازم در یک شهر بوده و
تنها در این صورت است که مدیران شهری و استانی، قادر به تجمیع فنآوری،
اطلاعات، و دیدگاه فرهنگی و اجتماعی برحسب یک برنامه منسجم و بهبود خدمات
شهری خواهند بود.
- بر اساس نگرش و
تفکر سیستمی، "شهر هوشمند"یک کلان سیستم از زیر سیستم های شهری
است. به عبارت دیگر با ترکیب و تعامل بسیاری از مجموعه های شهری مانند:
سازمان ها، شرکت ها، دانشگاه ها، شهروندان و... و همچنین مجموعه ها و
زیرسیستم های مستقل هوشمند در هر شهر، سیستم پیچیده ی بزرگی تشکیل می گردد که
به آن شهر هوشمند گویند .
ارتباط و تعاملات عملیاتی بین این تعداد زیاد از مجموعه ها و
زیرسیستم های شهری، باعث می شود که بحث مستقل بودن و همچنین
استاندارد سازی زیر مجموعه ها و زیرسیستم های یک شهر به عنوان یک اصل اساسی و مهم
در ساختار و مدیریت شهرهای هوشمند عمل نماید بطوری که نبود و یا ضعف در استقلال و
استاندارد سازی حوزه های مدیریت زیرمجموعه ها و زیرسیستم های شهری، باعث افزایش
هزینه-های مدیریت شهری و یا ضعف در مدیریت شهرها خواهد گردید. زیرا نبود این
استانداردسازی بین زیرمجموعه ها و
زیرسیستم های شهر به عنوان یک کلان سیستم، اجرای پروژههای تعریف شده در هر شهر
جهت دستیابی به اهداف شهری را با مشکلات و موانع جدی روبرو نموده و هزینه های دستیابی
به چشم انداز کلان سیستم شهر را افزایش می دهد .